هفته گذشته رئیس جمهور ایالات متحده ضمن اعلام استراتژی جدید هسته ای این کشور تحت عنوان Nuclear Posture Review اعلام داشت:
Second, we are further emphasizing the importance of nations meeting their NPT and nuclear non-proliferation obligations through our declaratory policy. The United States is declaring that we will not use or threaten to use nuclear weapons against non-nuclear weapons states that are party to the Nuclear Non-Proliferation Treaty and in compliance with their nuclear nonproliferation obligations. This enables us to sustain our nuclear deterrent for the narrower range of contingencies in which these weapons may still play a role, while providing an additional incentive for nations to meet their NPT obligations. Those nations that fail to meet their obligations will therefore find themselves more isolated, and will recognize that thof nuclear weapons will not make them more secure.
آقای اوباما متعاقبا طی مصاحبه ای (ادامه مطلب) به تشریح بیشتر این سیاست جدید آمریکا از جمله اعمال آن نسبت به کشورهایی همانند ایران و کره شمالی پرداخت.
این سئوال مطرح است که آیا این اظهارات آقای اوباما با تضمینات دولتهای هسته ای طبق قطعنامه های 255 (1968) و ۹۸۴ (1995) شورای امنیت مغایرت ندارد؟ طبق این قطعنامه ها دولتهای هسته ای تضمین نموده اند که در صورتی که یک دولت غیرهسته ای هدف تهدید و یا حمله هسته ای قرار گیرد امنیت آن تضمین شود. در صورتی که دولتهای ذینفع تضمینات قربانی عمل یا موضوع تهدیدی واقع شوند که در آن از سلاح های هسته ای استفاده شده است دولتهای عضو دائم شورای امنیت و دارای سلاح هسته ای فورا مطابق مقررات منشور ملل اقدام خواهند کرد. برای اطلاع بیشتر مراجعه شود به:
دکتر محمد ابراهیم شاکر٬ رژیم عدم گسترش هسته ای: مبادی و تحولات٬ ترجمه علیرضا ابراهیم گل و مهدی حاتمیُ ۱۳۸۸٬ ص ص. ۹۰ - ۹۸.
دکتر جمشید ممتاز٬ حقوق بین الملل سلاحهای کشتارجمعی٬ ترجمه امیرحسین رنجریان٬ ۱۳۷۷٬ ص ص. ۴۰-۴۲.
نامه اعتراض آمیز ایران به شورای امنیت
تحلیلی از وبلاگ حقوق بین الملل عمومی علامه طباطبائی