راهبرد مقامات فلسطینی در احراز دولت بودن فلسطین
روزنامه نیویورک تایمز طی مقاله ای، ذیل عنوان «فلسطین در مسیر تغییر در راهبرد دولت بودن»، اظهار داشته که مقامات فلسطینی از جمله محمود عباس، پس از ناامیدی از به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح اخیر در امریکا و توجه بیش از پیش جهانی به فلسطین و مواضع غیر قابل قبول اسرائیل، به دنبال پیگیری بحث تشکیل دولت فلسطین (شامل کرانه باختری، اورشلیم شرقی و غزه) از طریق مجاری بین المللی از جمله سازمان ملل متحد، دیوان بین المللی دادگستری، امضا کنندگان کنوانسیون های ژنو و به خصوص، دیوان بین المللی کیفری در مسیر مقابله با شهرک سازی و اشغالگری اسرائیل باشد. ذیلاً خلاصه ای از مقاله مزبور را می خوانید.
حنان اشراوی از رهبران سازمان آزادیبخش فلسطین، اظهار داشته که «امکان ادامه مذاکرات وجود ندارد، زیرا راه حل ایجاد دو کشور به سرانجامی ختم نشده و ما نیز نمی توانیم ورود مهاجران اسرائیلی را از طریق فرآیند صلح متوقف کنیم. در نتیجه، ناچاریم که به نهادهایی چون شورای امنیت، شورای حقوق بشر و هر نهاد بین المللی حقوقی دیگر مراجعه کنیم.» یک گروه حقوقی فلسطینی معتقد است که «در خصوص دولت بودن فلسطین، دیوان بین المللی کیفری باید این مسأله را مد نظر قرار دهد که فلسطین دارای روابط بین المللی با بیشتر کشورهای دنیاست و دارای نظامی حقوقی است که مردم تحت حاکمیت خود را در آن نظام گردآورده و از طرفی، نظام حقوقی بین المللی مسوولیت خاصی را متوجه فلسطینیان می داند.»
نویسنده مقاله که خود یک اسرائیلی تبار است، بر این باور است که از آنجایی که نیم میلیون نفر اسرائیلی در سرزمین های اشغالی 1967 زندگی می کنند، در صورت فراهم شدن مقدماتی جدی برای به رسمیت شناخته شدن فلسطین به عنوان یک دولت، اسرائیل در معرض نقض روزانه قواعد حقوق بین الملل در خصوص همسایه خود خواهد بود. این موضوع هم اکنون بر اساس صدور اعلامیه پذیرش صلاحیت از سوی فلسطین در 21 ژانویه 2009، در دیوان بین المللی کیفری در حال پیگیری است و در صورت اعمال صلاحیت دیوان در این باره، سفیر سابق اسرائیل در سازمان ملل معتقد است که «شرایط بغرنجی برای اسرائیل پیش خواهد آمد، چرا که دیوان با اعمال صلاحیت خود تأییدی بر این واقعیت داشته که فلسطین پیش از این نیز به عنوان یک کشور مطرح بوده است.»
«برخی از دولت ها از جمله چین، روسیه و اسپانیا گرچه ممکن است با اعلامیه اخیر فلسطین موافق نباشند، اما با آن نوعی ابراز موانست می کنند. این عدم موافقت می تواند به دلیل اعلامیه استقلال صادره دو سال پیش در کوزوو باشد که بیم آن می رود تا این روند موجب مشروعیت بخشیدن به اقدامات جدایی طلبانه گردد. با این حال، اگر فلسطین از طریق شورای امنیت اقدام نماید، احتمالاً با وتوی امریکا مواجه خواهد شد و از این رو، به مجمع عمومی متوسل می شود که در این نهاد بسیاری از دولت ها از آنها حمایت به عمل می آوردند. هرچند که تصمیمات مجمع در این زمینه غیر الزام آور است اما با توجه به همسانی اقدام مجمع عمومی در سال 1947 که طی قطعنامه ای، جنبش صهیونیستی توانست موفقیتی را درباره تقسیم فلسطین اشغالی به دو کشور یهودی و عربی به دست آورد و اسرائیل این نظر را همواره به عنوان منبع مشروعیت خود تلقی کرده است»، این احتمال نیز در خصوص اقدامات فلسطین و آینده آن در این زمینه وجود دارد.
برای مطالعه بیشتردر خصوص اعلامیه فلسطین و موضوعات حواشی آن به مقاله آلن پله به عنوان موافق و یوال شانی به عنوان مخالف، و برای سابقه بحث به اینجا بنگرید.
به منظور توسعه و ترویج حقوق بین الملل در ميان جامعه ايراني اخيرا با همت تعدادي از اساتيد و صاحبنظران مسايل حقوق بين الملل، موسسه حقوق بين الملل پارس تهران به شماره 30733/ث32/86 مورخ 28/12/1386 به ثبت رسيد. هدف اصلی موسسه مطالعه و پژوهش در زمینه موضوعات حقوقي بین المللي، حمايت از چاپ و انتشار تاليفات مرتبط با حقوق بين الملل و برگزاری سخنرانی ها و نشستهاي علمي مي باشد. در اين راستا از كليه اساتيد، محققان و دانشجویان علاقه مند به همكاري دعوت مي گردد، درخواستهاي خود را به انضمام برگه ای مشتمل بر پيشينه تحصیلی و تحقیقاتی خود به پست الكترونيك موسسه ارسال نمایند.